Nieuwe ruimte

Nieuwe ruimte. Een nieuw grid. Vandaag gelegd. Als onderdeel van een prachtig ritueel.

Ik kijk terug op drie intense jaren. Jaren waarin ik alles losliet. 

De man met wie ik meer dan 10 jaar prettig samen was. Die mij met mijn voeten op de aarde hield. Tot onze reis plotseling voltooid bleek. Omdat er voor hem een nieuwe horizon gloorde. En ik mocht gaan vliegen. 

Het bedrijf waarin ik als directeur en eigenaar 18 jaar lang zoveel energie stak. Wat mijn ziel en zaligheid was. Tot het ging voelen als een te krappe jas. Omdat ik hier iets anders te doen heb. 

Ik liet alles los dat me zekerheid gaf. Liep over een brug gebouwd op ideeën van anderen, zoekend naar mijn eigen ‘nieuwe’ identiteit. Want wie was ik eigenlijk nu ik geen ‘vrouw van’ en ‘directeur en eigenaar van’ meer was? 

Ik vloog van hot naar her. Hier op aarde. En in andere dimensies.

Ik leefde. Ik experimenteerde. Ik leerde. Ik integreerde.

Nu er niets of niemand meer was waaraan ik verantwoording hoefde af te leggen, moest ik het met mezelf doen. Maar wie was ik eigenlijk? 

Vanuit een sterk weten dat we hier op aarde zijn om ons te ontwikkelen tot wie we werkelijk zijn, keek ik mezelf diep in de ogen. Licht en donker. Slachtoffer en dader. Ik ben het allemaal. 

De dalen waren diep. De pieken waren hoog. Zoveel tranen gehuild. Zoveel vreugde omarmd. 

En nu, hier, vandaag voel ik me veilig in de open ruimte die voor me ligt.

Er gloort een nieuwe brug. Niet vast en omkaderd. Niet gebouwd op wat anderen van mij verwachten. Maar open en vrij, ruimte gevend aan wat echt hoort bij mij. 

Ik mag er zijn. Het is een hele mooie dag.

Scroll naar top