Deze week had ik een onverwachte ontmoeting met de man met wie ik in mijn studententijd een tijdje samen was. Niet zomaar een ontmoeting, maar zo eentje waarvan je weet en voelt dat het precies nu op dit moment de bedoeling is.
We ontmoeten elkaar destijds in Utrecht, hij was Expat, ik studeerde nog. We dansten samen door het leven, onbezorgd en vrij, zonder een stempel op ‘ons’ te plakken. Mijn hart was open en vol vertrouwen. Ik liet me als vanzelf dragen door zijn mannenenergie. Zo organisch als hij op mijn pad gekomen was, verdween hij ook weer. Hij terug naar Engeland. Ik bleef in Nederland.
Stoer onderging ik dit lot. En hoewel de tranen die vloeiden toen ik hem enkele maanden later in London opzocht, duidelijk lieten zien hoezeer het afscheid me raakte, stopte ik dit gevoel daarna ergens op een veilige plek weg.
Daardoor dreef ik zonder het te beseffen een stukje verder weg van mijn ware authentieke zelf. Er kwamen andere mooie liefdes op mijn pad, maar me echt helemaal door een man laten dragen, no way. Ik ging vooral veel en hard werken om maar zo onafhankelijk mogelijk te kunnen zijn.
Intussen zijn we 23 jaar en heel wat innerlijk (schaduw)werk verder en weet ik dat deze ervaring onderdeel is van een veel groter veld van ervaringen op mijn zielenpad. Dat ik hier – net als vele anderen – ben om weer helemaal in mijn ware vrouwenkracht te durven zakken. Met alles wat daarbij hoort, ook het me in het moment overgeven aan de dienende liefde van een man. Dat ik dit mag leven én doorgeven.
Ik heb altijd geroepen dat het mijn grootste angst is om afhankelijk te worden. En nog steeds is autonomie een belangrijke waarde voor me. Maar ik besef me meer en meer dat afhankelijk durven zijn ook mijn grootste verlangen is. Een diepe, pure verbinding durven aangaan. Onbezorgd en vrij, zoals destijds met ‘mijn’ Expat.
De man die me deze week liet weten dat ik – door de spirituele lessen die ik hem destijds heb geleerd – zijn leven heb gered. Dat hij niet snapt waarom hij onze onbezorgde, pure en vreugdevolle verbinding destijds zomaar aan de kant heeft geschoven. En dat hij het prachtig vindt om via mijn social posts te zien dat ik weer helemaal aan het opstaan ben in die ware Wendelien die hij destijds al heeft mogen ervaren.
Zonder dat ik het wist, blijken zijn woorden precies de aanmoediging die ik nog nodig had om mijn persoonlijke bijdragen aan het programma aanbod van The Fountain Academy echt vleugels te gaan geven.
Transforming the patterns of lifetimes. Op het vlak van persoonlijk leiderschap. En op het vlak van liefde, sex en relaties. Het is tijd. Niet alleen voor mij. Maar ook voor jou.
Als dit met jou resoneert, ontmoet ik je graag in één van mijn programma’s of een persoonlijke doorbraaksessie!