Tijdens een lange wandeling merk ik dat mijn gedachten nog overuren draaien. Even stilstaan dan maar. Even zakken en voelen wat gevoeld wil worden, practice what you preach.
Er is – zoals al vele maanden het geval is – veel beweging in mijn leven. Het op aarde zetten van The Fountain Academy maakt dat ‘het wonen op een fijne buitenplek’ is vervangen door ‘het hoeden van een krachtplaats’.
Dat is compleet andere energie en zowel een voorrecht als een verantwoordelijkheid. In combinatie met het verder faciliteren van de nu nog prille co-creatie structuur én het stap voor stap bekendheid geven aan onze missie en programma’s zijn er legio zaken die mijn aandacht vragen. Daarin meebewegen op een stromende manier, dus zonder al teveel te plannen en forceren, is de uitdaging waar ik nu voor sta.
Dwars door deze stroom heen loopt een prachtige tantrische verbinding die me laat proeven van de goddelijke liefdesstroom. Dat is fijn maar doet bij vlagen ook intens pijn. Omdat met het licht ook het donker meekomt en ik alles wil omarmen.
Het hoort allemaal bij het unieke pad dat ik hier mag lopen op aarde. Het zijn allemaal ervaringen die ik weer mag doorgeven in mijn programma’s.
En zo ervaar ik mijn leven momenteel als een soort micro kosmos in zich zelf waarin alles met elkaar verbonden is en ik de magische verbinding tussen alle ogenschijnlijk losse elementen steeds makkelijker kan herkennen. Een beetje zoals in dit bos waar ik dagelijks met Guus loop. Waar alles ook zijn unieke plek heeft en samen een perfect geheel vormt.
Me overgeven aan het besef dat alles perfect is zoals het is, lukt echt nog niet altijd maar wel steeds vaker. Dat zijn de momenten dat ik samensmelt met het leven zelf. Dat is voor mij de waarheid. Al het andere is ruis.