Vanuit mijn passie voor het schrijven van teksten die mensen in hun hart (aan)raken, plaats ik hier met veel plezier mijn schrijfsels over ‘De ware energie van Liefde, Seks & Relaties’ en over ‘De ware energie van Leiderschap, Co-creatie & Innovatie’. Ze zijn letterlijk uit het leven gegrepen!
Met de zon als getuige werd ik één met al het leven om mij heen. Simpelweg verbonden. Buiten de tijd. En ik was het gelukkigste ‘meissie’ op deze aarde.
Er gloort een nieuwe brug. Niet vast en omkaderd. Niet gebouwd op wat anderen van mij verwachten. Maar open en vrij, ruimte gevend aan wat echt hoort bij mij.
Als ik jou liefheb. Heb ik jou dan echt lief. Of lief ik het gevoel dat jij me geeft. En lief ik dus eigenlijk mij?
Laten wij elkaar omarmen. In de bedding van die prachtige Blauwe Lotus. Met alle fijn. En alle pijn. Simpelweg met alles dat we zijn.
Durf ik het aan. Om écht in verbinding te zijn. Om te vertellen wat er in mij leeft. Wat ik nodig heb. Waar ik naar verlang. En waar bang voor ben.
Ik heb altijd geroepen dat het mijn grootste angst is om afhankelijk te worden. En nog steeds is autonomie een belangrijke waarde voor me. Maar ik besef me meer en meer dat afhankelijk durven zijn ook mijn grootste verlangen is. Een diepe, pure verbinding durven aangaan. Onbezorgd en vrij.
Me overgeven aan het besef dat alles perfect is zoals het is, lukt echt nog niet altijd maar wel steeds vaker. Dat zijn de momenten dat ik samensmelt met het leven zelf. Dat is voor mij de waarheid. Al het andere is ruis.
ls jij je nog niet bewust bent van waar je jezelf afwijst, zal je in verbinding met iemand anders altijd pijn ervaren. Die ander spiegelt simpelweg de pijnstukken die jij zelf nog niet kunt zien. Hoe dieper de verbinding, hoe dieper jij jouw wonden mag aankijken. Dat is waarom liefde niet alleen maar fijn is, …
Om me er aan te blijven herinneren dat ik bij het werken met de Ankh slechts als zuiver kanaal dien te fungeren, in het belang van het proces dat zich op dat moment voltrekt en dus zonder er met mijn intenties tussen te gaan zitten, heb ik de Ankh onlangs op mijn pols laten tatoeëren. …
Eenmaal besloten dat je de kunst van het leven wilt beoefenen is er geen weg meer terug. De spiraal baant zich altijd een weg. Legt laag voor laag de zaken bloot. Ik ben aangekomen bij de halte die mij laat zien dat het tijd is om echt op alle facetten van mijn leven verantwoordelijkheid te …
Over het ‘bestaande’ onderwijssysteem is veel te doen. We voelen allemaal dat het niet klopt. Omdat we allemaal dezelfde eenheidsworst moeten worden. Niet leren hoe dat we ons unieke zelf mogen zijn. En al helemaal niet aangemoedigd worden om het volledige potentieel dat in dit unieke zelf aanwezig is tot volle bloei te laten komen.
Misschien is iedereen wel twee mensen. Verdwaald in de ruimte tussen autonomie en verbondenheid. Op zoek naar de balans tussen kracht en kwetsbaarheid. Balancerend op het koord tussen zoeken en gevonden worden. Misschien is dat ook wel precies wat nodig is. Om te voelen dat je leeft.